Mijn naam is Peter Linssen. Ik ben geboren in  1972, gelukkig getrouwd en de trotse vader van een zoon en een dochter, Michel en Mirabel. Samen met mijn twee jongere broers en onze ouders verdienen we de kost met het kweken van rozen. In Venlo ligt het moederbedrijf, in Ethiopie echter ligt inmiddels de belangrijkste tak van ons bedrijf. Daar kweken we elk jaar, samen met 1200 personeelsleden, meer dan 75 miljoen rozen die hoofdzakelijk in Nederland en Duitsland verkocht worden.

Het is Mirabel die de reden was voor onze kennismaking met het “handenteam” van het Erasmus MC. Mirabel had bij de geboorte een (op zijn zachts gezegd ) afwijking aan haar rechterhandje. De vingers en duim waren met elkaar vergroeid en de botstructuur was niet geheel compleet. Behoorlijk complex dus. Het deed ons pijn om te zien hoe ze haar duimpje wilde pakken om te duimen, terwijl dat niet ging omdat het duimpje vergroeid was met de vingers. Mijn vrouw Kidist en ik hebben plastisch chirurgen en verschillende ziekenhuizen bezocht alvorens we de keuze gemaakt hebben om Mirabel in het Erasmus MC te laten behandelen. Van die keuze hebben we echter geen seconde spijt gehad. Wij hebben echt het gevoel dat ons dochtertje de beste zorg krijgt.

De pragmatische manier waarop het team onder leiding van professor Hovius werkt, wekt ons telkens weer tot verbazing. Tijdens het spreekuur zitten gewoon de verschillende vakdeskundige specialisten met de patient en de ouders om de tafel en bespreken de casus samen vanuit de verschillende invalshoeken en samen wordt ter plekke “the way forward” besproken. Door deze manier van werken en ook door de ouders in de discussie te betrekken, worden er goede beslissingen genomen die in een kort tijdsbestek toch breed uitgemeten zijn. Mirabel heeft er al veel baat bij gehad en zal er waarschijnlijk nog meer baat bij krijgen. Het team wisselt ook nauw informatie uit met hun collega’s in de rest van de wereld. De casus van ons dochtertje werd bijvoorbeeld ook voorgelegd aan een specialist uit Australie die op dat moment op het Erasmus MC was.

De Esser stichting hebben wij leren kennen vanaf het moment, dat wij vroegen aan professor Hovius, of wij wat terug konden doen voor de goede zorgen voor onze dochter. Daarop antwoordde hij dat steun aan onderzoek naar aangeboren handafwijkingen zeer gewaardeerd werd.  De Esser stichting is de stichting die, naast andere aangeboren afwijkingen, het onderzoek naar aangeboren handafwijkingen financiert. Onderzoek is duur en tijdrovend, en om internationaal mee te kunnen blijven doen, moet het Erasmus MC ook hun steentje bij kunnen dragen. Wij steunen de Esser stichting daarom van ganser harte en dragen zelf ons financiele steentje al bij. Omdat we ervaren hebben hoe belangrijk goede zorg kan zijn. Maar er is meer hulp nodig…………..

Daarom vind ik het een eer dat ik gevraagd ben om ambassadeur te worden van de Esser stichting. Als ambassadeur van de Esser stichting zal ik mijn best doen iets waardevols toe te voegen voor de Esser stichting.