Waar zit de pijn precies?

Peter Nieuwendijk

In januari 2002 brak in mijn rechter bovenarm (in zeven stukken). Spoedoperatie, pin erin, gips erom, na zes weken gips eraf, een leren manchet, revalideren…  Ik kon mijn bovenarm weer licht draaien, maar na drie maanden kon ik mijn onderarm nog steeds niet goed bewegen. De nervus radialis (zenuw die de spieren aanstuurt die in de onderarm liggen) bleek beschadigd te zijn.

Onvergetelijk gesprek

De behandelende arts gaf als advies: wachten, de radialis groeit wellicht weer aan. Testen gaven aan dat enige beweging in de groei zat. De prognose luidde: groei ±1mm per dag. Ik legde een centimeter langs mijn arm en mat 64 cm, dat is 640 mm, d.w.z. 640 dagen, dus bijna 2 jaar wachten! Mijn rechterhand werd – ondanks intensieve orthopedie – steeds stijver…Van beroep ben ik schilder en beeldhouwer. Mijn rechterhand is mijn werkhand.

In juli van hetzelfde jaar besloot ik een second opinion te vragen van professor Hovius. Een onvergetelijk gesprek volgde. De professor was het met me eens dat langer uitstel voor de functie fataal zou kunnen zijn. Hij stelde een operatie voor waarbij andere pezen uit de onderarm werden gekoppeld aan mijn vingers zodat ik mijn rechterhand in de toekomst weer zou kunnen gebruiken om te schilderen.

Binnen een paar dagen lag ik op de operatietafel. Een ingewikkelde ingreep van ruim zes uur, daarna volgden vier maanden handtherapie en in januari 2003 kon ik weer schilderen!

 Schilderij voor de kliniek
In 2006 werd mijn boek ‘Ooggetuige’ (een overzicht van mijn werk tot nu toe) gepubliceerd. Als dank voor de succesvolle ingreep van professor Hovius en zijn team, stuurde ik hem een exemplaar. Een maand later kreeg ik een e-mail met het verzoek eens te komen praten. Hovius was zeer onder de indruk van mijn werk. Gevolg: een opdracht om een schilderij te maken voor de kliniek. Ik weet nog dat ik vroeg: “Het hoeft toch niet iets te zijn met afgerukte ledematen?” Waarop Hovius me verzekerde dat ik volkomen vrij was om te maken wat ik wilde.

In mei 2007 ben ik begonnen met wat schetsen te maken. Uiteindelijk kwam ik op het idee van ‘Waar zit de pijn precies?’. Een schilderij dat over mijzelf en de operatie gaat. Het is een bewegend schilderij (met acrylverf op multiplex geschilderd) of misschien zelfs wel een bewogen werk. Een dubbelportret. Links professor Steven Hovius die hoofd en voeten weer tot leven brengt. Rechts ikzelf – met bewegende armen – die de toekomst weer zonnig inziet en mijn werk en passie niet heb moeten opgeven. ‘De vogel op het hoofd’ symboliseert de hoofd-correcties, ‘de handen met de voet’ wil zeggen dat ledematen weer op de juiste plaats worden vastgezet. De gepassioneerde kleuren ademen levensblijheid en optimisme uit.